Gry i zabawy są bardzo przystępną formą terapii przeciwko wszelkim zachowaniom agresywnym u dzieci. Artykuł ten może pomóc w nawiązaniu kontaktu z dziećmi nacechowanymi negatywnymi emocjami. Niniejszą publikacją kontynuuję cykl artykułów poświęconych agresji.
W opisanych zabawach i grach agresywne zachowanie może zostać strategicznie wykorzystane w wybrany sposób, a tym samym spożytkowane w pokojowych zamiarach. Zabawy te pełnią również funkcję wentylów, co pomaga odreagować napięcie. W trakcie zabawy można badać swoje własne ciało, panować nad nim, pozwalać się dotykać i samemu przyjaźnie się dotykać. Zabawom i grom można przypisać szczególne cele nauczania np. : - dostrzeganie i wyrażanie agresywnych odczuć - rozpoznawanie elementów wyzwalających w nas złość i agresję - lepsze rozumienie samego siebie - opanowanie agresji - nawiązywanie nieagresywnych kontaktów - pokojowe rozwiązywanie konfliktów
Poniżej przedstawiam kilka przykładów gier i zabaw mających pomóc odreagować napięcie.
1. Rodzina Przebieg zabawy: Na polecenie prowadzącego uczestnicy zabawy dobierają się w czteroosobowe zespoły (rodzinę). Każda z osób w zespole ma za zadanie wypisać na kartce nazwisko i funkcję jaka pełni w rodzinie np. : Nowak – ojciec, Nowak – matka, Nowak – córka, Nowak – syn. Dzieci na sygnał zaczynają biegać po określonym polu i wymieniać się karteczkami. Na sygnał prowadzącego zatrzymują się i patrzą kim zostali. Na komendę prowadzącego „rodzina do domu” głośno wykrzykując swoje nazwiska, rodziny zbierają się we własnym gronie i wykonują określone zadania. Ojciec – rąbie drzewo, przenosi ciężary, matka – pierze, sprząta, córka – tańczy, syn – gra w piłkę.
2. Kreacja zbiorowa: Na polecenie prowadzącego wszyscy uczestnicy zabawy wychodzą na zewnątrz pomieszczenia i po chwili wracają pojedynczo do środka, w odstępach 20 s. pierwszy powracający przyjmuje dowolną pozycję (formuje posąg) oraz informuje prowadzącego co ona przedstawia. Następna osoba, która wchodzi ma krótko zinterpretować i nazwać zastaną sytuację i uformować własną figurę stanowiącą uzupełnienie zastanej kompozycji. Kolejne osoby postępują podobnie. Zadaniem prowadzącego jest notowanie nazw. Wygrywa ta osoba, która nadała zbiorowej kreacji najoryginalniejszą nazwę.
3. Ręka – Noga: Prowadzący daje polecenie wszystkim uczestnikom zabawy aby dobrali się w pary, np. chłopiec, dziewczyna. Chłopcy tworzą koło zewnętrzne, dziewczyny koło wewnętrzne. Koła zaczynają wirować w przeciwnych kierunkach. Na sygnał zatrzymują się. Prowadzący mówi ręka prawa – lewa ręka, lewa ręka – prawa noga, plecy – ramię, czoło plecy. Gracze jak najszybciej maja odnaleźć swoją parę i połączyć się w sposób zgodny z wydaną komendą.
4. Kiedy jestem wściekły: grupa siedzi w kole , uczestnicy po kolei wchodzą do koła i wypowiadają swoje imię i pokazują, co robią, kiedy są wściekli
5. Zróbcie miejsce nadchodzę: Wszyscy uczestnicy zabawy chodzą po sali. Przy pomocy łokci torują sobie drogę – nie dotykając nikogo w rzeczywistości – krzycząc „Zróbcie miejsce, nadchodzę”. Na sygnał prowadzącego dzieci stopniowo zwiększają tempo swojej wędrówki, a ich okrzyki są coraz głośniejsze. W pewnym momencie prowadzący daje sygnał i dzieci zastygają bez ruchu w takiej pozycji, w jakiej zaskoczyła ich komenda. Po zakończeniu zabawy prowadzący pyta jak się czuły dzieci w trakcie zabawy.
6. Atak na zamek: Dzieci tworzą koło. Jedno dziecko wchodzi do koła i na sygnał stara się wydostać z niego. Do przeprowadzenia tej zabawy można podzielić grupę na dwa zespoły, dziewczynek i chłopców. Po zakończonej zabawie pytamy się o odczucia podczas zabawy.
7. Start rakiety: W przezwyciężaniu napięć może nam pomóc „Start rakiety”. Dzieci leżą na podłodze na start prowadzącego zaczynają mocno uderzać dłońmi o podłogę. Następnie Natężenia uderzeń rosną. W miarę upływu zaczynają pracować również nogi powoli i cicho, a potem coraz szybciej i głośniej. Później włączamy głos naśladując silniki rakietowe. Hałas i szybkość wykonywanych ruchów wzrasta, dzieci gwałtownie podnoszą się z leżenia i wyrzucają z głośnym wrzaskiem ramiona do góry – Rakieta Wystartowała.
8. Pojedynek na ramiona: Dzieci dobierają się parami, mnie więcej tego samego wzrostu i wagi. Siadają na przeciwko siebie, kładą prawe lub lewe ręce na stole i podają sobie dłonie. Na komendę prowadzącego każde dziecko próbuje z całej siły przyciągnąć rękę przeciwnika do blatu stołu.
9. Papierowa wojna: Dzieci dzieli się na dwie grupy. Każdy uczestnik zabawy ma gazetę, z której robi kulkę papierową. Na sygnał prowadzącego dzieci zaczynają obrzucać się nimi nawzajem. Po upływie ustalonego czasu wojna papierowa kończy się. Wygrywa ta grupa, u której na polu jest mniej kul.
Opracowała : mgr Anna Mroczka
|